GERMANICUS Caesar

GERMANICUS Caesar

Cos. Collega C. Fonteii Capitonis A. U. C. 764. Fil. Drusi, C. Caesaris Caligulae pater, a Tiberio patruo adoptatus est, Suet. Calig. c. 1. quaesturam quinquennio, antequam per leges liceret, ac post cam consulatum statim gessit. Missus ad exercitum in Germaniam, excessu Aug. nuntiato, legiones universas Imp. Tiberium pertinacissime recusantes, et sibi summam reip. deferentes, incertum constantia an pietate maiore compescuit: atque hoste mox devicto triumphavit. Armeniae Regem devicit: Cappadociam in provinciae formam redegit. Diutino morbo, Antiochiae Obiit An. Aet 34. non sine veneni suspicione, Tac. Ann. l. 2. c. 69. Fraude Tiberii ministerio et operâ Cu. Pisonis, qui sub idem tempus Syriae praepositus erat. Suet. in Iul. Caes. Calig. c. 5. Moritur hîc Germanicus A. M. 3981. post C. N. 19. Vide quoque Tac. Ann. l. 1. c. 3. de quo infra. Hunc, ut poetam, celebrat Ovid. in Fastis, l. 1. v. 3. et 63. quos ei dicavit, item carmine ad Suillium. Et fortasse eius, non Domitiani Germanici carmen est, quod in veteribus epigrammatis legas, de puero Thrace, cui glacie caput abscissum, Suet. in Calig. c. 3. Omnes Germanico corporis, animique virtutes, ut quantas nemini cuiquam contigisse, satis constat. Magnum et rarum elogium, in quo tamen consentiunt historici. Tac. Ann. l. 2. c. 64 et 83. Pluribus persequitur illius laudes, etiam cum Alex. Mag. comparatione factâ. Dio paucis verbis non pauciora dicit l. 57. Κάλλιςτος μὲν τὸ σῶμα, ἄριςτος δὲ καὶ την` ψυχην` ἔφυ, παιδείᾳ τὲ ἅμα καὶ ῥώμη διεπρεπε, πραότατός τε καὶ σωφρονέςταιος ἦν. Dilaudat eundem et Ioseph. Origin. l. 18. c. 8. Unus Velleius, per adulationem principis turpissimam, ausus est laudato ab omnibus iuveni ignaviae maculam aspergere.